Η διαμεσολάβηση είναι η διαδικασία κατά την οποία τα μέρη, με τη βοήθεια ενός ανεξάρτητου τρίτου προσώπου, του διαμεσολαβητή, προσδιορίζουν τις επιμέρους πτυχές της διαφοράς τους, ερευνούν τις εναλλακτικές λύσεις για την επίλυσή τους και επιχειρούν να καταλήξουν σε συμφωνία που θα ικανοποιεί τα αληθινά συμφέροντά τους.

Η διαμεσολάβηση ως θεσμός διακρίνεται από ορισμένα πλεονεκτήματα, τα οποία η πολιτική δίκη ως εκ του προορισμού και της δομής της δεν μπορεί να εγγυηθεί στον ίδιο βαθμό. Η σχετική διαδικασία χαρακτηρίζεται ειδικότερα από εχεμύθεια, με αποτέλεσμα την προστασία τυχόν εμπιστευτικών πληροφοριών των μερών, από ευελιξία, αφού η πορεία της προσδιορίζεται ελεύθερα από τον διαμεσολαβητή σε συνεργασία με τα μέρη και από τον έλεγχο των ίδιων των μερών επί της διάρκειάς και κυρίως της έκβασής της, αφού εναπόκειται σε αυτά και μόνο να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα επιλύσουν τη διαφορά τους ή να τερματίσουν τη διαδικασία αν και όποτε το επιθυμούν. Στη διαμεσολάβηση η ενδεχόμενη συμφωνία προκύπτει μετά από ανάδειξη και συνεκτίμηση από τα μέρη με τη βοήθεια του διαμεσολαβητή ακόμη και μη νομικών στοιχείων που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Η δυνατότητα αυτή αποδέσμευσης από νομικά στοιχεία και επιχειρήματα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της διαμεσολάβησης, αφού οι λύσεις είναι περισσότερο προσανατολισμένες στα συμφέροντα των μερών, ενώ είναι δυνατή η ένταξη στη διαμεσολάβηση ακόμη και απαιτήσεων που δε συνέχονται με την αρχική διαφορά, κάτι που δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο των δικαστηριακών πρακτικών και διαδικασιών.

Ιδιαίτερη δε σημασία πρέπει να αποδοθεί στην αποφυγή της χρόνιας δικαστικής διαμάχης με τη διευθέτηση της διαφοράς ως αποτέλεσμα της σύμμετρης και φιλικής ικανοποίησης των κατ’ ιδίαν συμφερόντων των μερών και της διάθεσής τους να συνεχίσουν την επιχειρηματική ή άλλη συνεργασία τους προς όφελος των ίδιων και του ευρύτερου επαγγελματικού ή κοινωνικού τους χώρου ή τουλάχιστον της επίλυσης της διαφοράς τους με τη μικρότερη δυνατή ζημία και για τα δύο μέρη.

Στη διαμεσολάβηση μπορούν να υπαχθούν μόνο οι ιδιωτικού δικαίου διαφορές για τις οποίες επιτρέπεται κατά το ουσιαστικό δίκαιο να συνομολογηθεί συμβιβασμός. Δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής οι διατάξεις της διαδικασίας της διαμεσολάβησης σε δικαιώματα και υποχρεώσεις ως προς τα οποία τα μέρη δεν έχουν την ελευθερία να αποφασίζουν βάσει του οικείου εφαρμοστέου δικαίου, ιδίως οι φορολογικές τελωνειακές ή διοικητικές υποθέσεις ή αξιώσεις κατά του κράτους λόγω πράξεων ή παραλείψεων κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας.

Προτείνουμε την προσφυγή στη διαδικασία της διαμεσολάβησης για τους κάτωθι λόγους:

• κερδίζετε χρόνο καθώς η διαφορά σας επιλύεται πολύ σύντομα σε αντίθεση με τους χρόνιους δικαστικούς αγώνες που θα χρειαστεί να κάνετε αν επιλέξετε την προσφυγή στα δικαστήρια με αγωγή ή άλλο ένδικο βοήθημα, ιδίως λόγω της πολύ αργής απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας
• εξοικονομείτε δικαστικά έξοδα και δικηγορικές αμοιβές ενόψει της αντιδικίας στα δικαστήρια
• σε κάθε περίπτωση δε χάνετε το δικαίωμά προσφυγής στη δικαιοσύνη
• σε περίπτωση αποτυχίας τα έγγραφα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διαδικασία της διαμεσολάβησης δε θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας σε άλλη πολιτική ή ποινική δίκη
• επιλύετε τις διαφορές σας με τους αντιδίκους με τρόπο ειρηνικό κι όχι με αλλεπάλληλες δικαστικές μάχες
• εξακολουθείτε ενδεχομένως τις συναλλαγές με το άλλο μέρος, αφού οι μεταξύ σας σχέσεις δε θα έχουν διαταραχθεί.